¿Por qué Túzaro?


túzaro -as. 1. Persoa a quen non lle gusta relacionarse coa xente e que é difícil de tratar. O seu veciño é un túzaro. SIN. cazurro, insociable. Tamén adx. ¡Que xente máis túzara, nin sequera saúda! CF. montaraz. 2. Persoa bruta e pouco razoable. ¿Quen serán os túzaros que arrincan as árbores e queiman o monte? (Diccionario da Real Academia Galega).

Vale. De acuerdo. No voy a llegar demasiado lejos con este apodo. Lo sé. Pero, ¿qué quereis que os diga? Lo escuché hace unos meses en una manifestación. Los manifestandos insultaban a boca de jarro a quienes acudían a una recepción oficial. Uno de éstos, tratando de hacerse el simpático, se acercó a la valla con una sonrisa como una pista de aterrizaje. El manifestando-jefe le arrimó el megáfono a la oreja y le espetó un ¡túzaro!


Me hizo gracia. En medio de esquiroles, hijos de puta, vendidos... Un túzaro me pareció un soplo de aire fresco. Desde entonces sueño con ser ser un túzaro.


Túzaro no aparece en el diccionario de la RAE. Por lo visto, es patrimonio exclusivo del gallego. Es una palabra de esas que son sólo nuestras, como colo, orballo, saudade... o labazada. Ellos se lo pierden. ¿Cazurro es lo más parecido? También me vale.


Te lo advierto, forastero. Soy vago (aparte de bruto y poco razonable por definición). Si te enganchas a esto, es posible que te quedes colgado a medio camino. Yo no me hago responsable. Ni soy responsable ni creo que lo vaya a ser en la vida. Si aún así quieres venir, vamos allá.

Venga


1 comentario:

Anónimo dijo...

Hola Túzaro, me gusta tu blog y me gusta tu nick. De pequeña, a veces me llamaban túzara, pero me gustaba más el nombre indio que me puso mi madre: "Flor de Toxo".